Blog

Blog | Rob Konings over het aanjagen van duurzaam gebruik van vastgoed

Rob vertelt in deze blog over de praktijk in relatie tot de transitiedoelen die we hebben. Hij weet wat er speelt in de opgave ‘Verduurzaming Gebouwen & Omgeving’ en welke vragen er leven. Hij zoekt daar de mensen bij die bereid zijn stappen te zetten.
Profielfoto van Barbara van Baarsel
22 juni 2021 | 2 minuten lezen

Thuiswerken als aanjager voor duurzaam gebruik van vastgoed
Afgelopen weekend bracht ik met mijn vrouw en kinderen een bezoek aan het Nederlands Openluchtmuseum. “Typisch,” zei mijn vrouw toen we één van de boerderijen daar verlieten: “in die tijd werkte iedereen vanuit huis.”

Werken vanuit huis, of bijvoorbeeld in de (stedelijke) natuur - zoals onlangs weer gepromoot tijdens de outdoor office day - is een van de bewegingen die door de COVID-19-pandemie is versterkt. In deze beweging is de functie van veel vastgoed, zoals kantoren, aan verandering onderhevig. Steeds meer mensen hebben de behoefte om daar te werken, wanneer het hen het beste past.

Samenwerken, ontmoeten en individuele werkzaamheden lijken daarbij in andere dimensies plaats te vinden. Niet alleen ruimtelijk en geografisch maar ook in tijd (asynchroon werken).

Noodzakelijk, maar (te) lastig?
Deze beweging zorgt niet alleen voor andere eisen aan de flexibiliteit en adaptiviteit van het vastgoed waar mensen (samen)werken en ontmoeten, maar kan ook fungeren als aanjager om vastgoed meer duurzaam te benutten. Ook voor wat betreft de reisbewegingen daarnaartoe en hergebruik.

Dat dit meer duurzaam benutten van vastgoed noodzakelijk is, is voor mij een gegeven. De bouw is verantwoordelijk voor 50% van het grondstoffenverbruik, 40% van het totale energieverbruik en 35% van de CO2-uitstoot. Met de opgave om in 2050 100% circulair, duurzaam en energieneutraal te zijn rijst de vraag: doen we de juiste dingen en voldoende snel? De uitspraak in de klimaatzaak van Urgenda tegen Shell geeft daar volgens mij het antwoord op.

Dus wat kunnen we – kan ik! – (anders) doen en in voldoende snel tempo?

Voor het traject Adaptief en Flexibel Vastgoed bij De Bouwcampus is daarbij het vertrekpunt: 100 jaar extra en klokje rond gebruik van gebouwd vastgoed.

Hoewel in Nederland best een aantal aansprekende voorbeelden is te vinden blijkt het in de werkpraktijk toch (te) lastig om hier op grote schaal navolging aan te geven. Waar ligt dat aan? Welke lessen zijn er met en van elkaar te leren? Welk gedrag hebben we te veranderen en welk gedrag juist niet? Weet jij het? Laat het me weten via Rob.konings@debouwcampus.nl!


Over Rob Konings
Rob Konings is transitiemanager in een aantal trajecten van De Bouwcampus. Hij weet dat individuele organisaties de grote opgaven niet alleen kunnen realiseren, dat de sector daarin de sector (en publieke opdrachtgevers) nodig heeft. Daarom zorgt hij ervoor dat verschillende partijen met eenzelfde soort problematiek of uitdaging aan tafel komen om met die vraagstukken aan de slag te gaan. Niet project-voor-project, want dat gaat te langzaam en kost onnodig veel geld. Wel door in coalitie samen te werken aan oplossingen, zodat we systeemveranderingen kunnen teweegbrengen die leiden tot opschaling en versnelling. We bundelen kennis, kunde en ervaring uit de sector om tot échte doorbraken te komen die succesvolle cases repeteerbaar kunnen maken.